Sala samobójców

Oletka · Wysłany: Pon 18:42, 21 Mar 2011

Byliście na "Sali samobójców" Question

Ja byłam. Film zrobił na mnie niesamowite wrażenie. Inaczej spojrzałam na świat i wyciągnęłam wnioski na przyszłość...

Aczkolwiek samo wykonanie filmu mnie nie przekonało. Jakie jest wasze zdanie Question

vindictive · Wysłany: Pon 21:32, 21 Mar 2011

Jutro idę

vindictive · Wysłany: Czw 23:57, 24 Mar 2011

\byłam i mnie zmiażdżył. Przez godzinę nie mogłam dojść do siebie i zauważyłam jedną straszną rzecz... pewną analogię do tego forum sprzed 5 lat.

Oletka · Wysłany: Pią 8:40, 25 Mar 2011

A dokładniej? Jaką analogie? To, że na forum były osoby, które lepiej Cię rozumiały niż reszta?

vindictive · Wysłany: Nie 21:43, 27 Mar 2011

o tym, że uciekliśmy tutaj.

Oletka · Wysłany: Nie 22:08, 27 Mar 2011

Owszem, uciekliśmy i na jakiś czas stał się to nasz azyl. Ale z nami nie było aż tak źle, jak z głównymi bohaterami filmu. Nam udało się wyrwać Smile

I my mamy chęć do życia Wink

vindictive · Wysłany: Śro 19:40, 30 Mar 2011

tylko gdzie jest reszta>?

Oletka · Wysłany: Śro 20:04, 30 Mar 2011

To jest dobre pytanie... Jak stwierdziłam, że trzeba z powrotem ruszyć to forum, napisałam do wszystkich, którzy się zarejestrowali. Odpowiedzieli nieliczni...

Getsurin

forum może faktycznie stało się azylem ale mam nadzieje że nie w takim stopniu jak tytułowa sala samobójców. A co do samego filmu musiałem go oglądać drugi raz na komputerze gdyż w kinie zasnąłem po 15 minutach Laughing

a obudził mnie pan sprzątający jakieś30 minut po seansie Laughing

Emyla

Nie no, oni tam ciągle o samobójstwach gadali. My tu raczej mieliśmy nastawienie, aby sobie pomóc jakoś wyjść w normalny świat.

Co do samego filmu, to nawet mi się podobał (co jest dość niezwykłe jak na polski film). Tylko czasami zalatywało mi fałszem, np. moment poznania Sylwii. W tym momencie jeszcze żadnej dramy w jego życiu nie było, a nawet ja ze swym dawnym emo-nastawieniem bym spieprzała po ujrzeniu takiej wariatki.

Oletka

Masz rację Emyla, my tu raczej byliśmy przygnębieni nieśmiałością i zastanawialiśmy się, jak ją pokonać. Ale mimo wszystko to miejsce stało się dla nas takim wirtualnym domem/pubem (nazwijcie jak chcecie). Gdy tu wchodziliśmy czuliśmy się dobrze i wiedzieliśmy kogo możemy spotkać.